Analiza i badanie stopni zużycia wodnych rozworów glikolu etylenowego i propylenowego
Ciecze stosowane jako czynnik obiegowy w układach chłodniczych lub układach grzewczych podlegają procesom starzenia się. W wyniku tego zmieniają swoje właściwości, a w szczególności może nastąpić:
· wzrost temperatury krystalizacji
· zwiększenie prędkości korozji materiałów konstrukcyjnych spowodowane degradacją dodatków antykorozyjnych i biocydów zawartych w cieczy.
Błędem jest sugerowanie się jedynie gęstością właściwą roztworu. Właściwa temperatura krystalizacji to złudne przekonanie o jego przydatności. Stężenie jonów wodorowych (pH) i rezerwa alkaliczna – to właściwie najważniejsze elementy oceny płynu. Spadek pH poniżej 7 informuje o zaawansowanym procesie korozyjnym, to samo można powiedzieć o rezerwie alkalicznej – zmniejszająca się jej wartość to również informacja o „zużywaniu” się płynu
Podstawowymi parametrami określającymi stan płynu są:
· jego gęstość·
· pH
· rezerwa alkaliczna
Badanie wodnych roztworów glikolu obejmuja określenie następujących parametrów:
· Barwa
· Odczyn pH
· Oznaczenie gęstości
· Oznaczenie rezerwy alkalicznej
· Oznaczenie temperatury krystalizacji